Zawadiackie życzenia noworoczne
Mam nadzieję, że jeszcze nie jest za późno, aby złożyć Wam życzenia noworoczne. Długo zastanawiałam się, czego można życzyć osobom zaglądającym na bloga, żeby nie wyszło z tego oklepane „zdrowia i pomyślności”. Z pomocą przyszła mi osobista refleksja nad tym, czym jest dla mnie noszerazykilka.pl i dlaczego przez ostatnie miesiące pisanie postów spychane było na dalszy plan. Otóż, moi drodzy, BRAKUJE MI NA TO CZASU. I żebyście nie zrozumieli mnie źle, podrzucam wam fragmenty genialnego tekstu krakowskiego filozofa Jacka Filka „Nie przyjadę, Mamo, nie mogę, nie mam czasu.” Tekst jest lekko przeze mnie okrojony, bo domyślam się, że o tak później porze możecie nie mieć czasu na dłuższe czytanie 😉
„(…) Mam dom, mam wóz, lokatę mam, kobietę mam, ale czasu nie mam. Mam tytuły, mam talenty, mam ambicje, no i władzę mam, ale czasu nie mam. Mam urodę, mam swobodę, zdrowie też właściwie mam, ale czasu nie mam. Mam stosunki, mam psa, mam Mamę, a nawet wyrzuty sumienia mam, ale czasu nie mam i nie dam.
Tymczasem, owo „nie mam czasu” nie mówi prawdy. „Nie mam czasu” ma na myśli bowiem każdorazowe konkretne >>to<< i znaczy: „nie mam na >>to<< czasu”, co z kolei znaczy: „>>tamto<< uważam za ważniejsze”. Zatem: „Nie przyjadę do Ciebie, Mamo, bo nie mam czasu” znaczy: „Nie przyjadę, bo >>tamto<< uważam za ważniejsze”. Nie mam na >>to<< czasu i nie będę >>tego<< robił, bo muszę, chcę, wolę robić co innego. (…)
Miłosierny Samarytanin nie ma czasu, musi pędzić. Wiesz dobrze, ile w mym sercu miłosierdzia, ale nie mam czasu. Strasznie jestem zajęty. Gdyby biblijny Samarytanin był tak jak ja zajęty albo gdyby chociaż miał zegarek, zapewne by się nie zatrzymał. Ale ty przecież wiesz, kim jestem. Jestem profesorem, seksretarzem, prezydętkiem, królem-srulem, jestem najbardziej zajętym człowiekiem pod słońcem i nie mam czasu. Muszę już pędzić. – Królik spojrzał na zegarek i popędził dalej. (…)
Jeśli jednak nie mam czasu, to mnie nie ma. Jeśli nie mam czasu, to jestem najbardziej zajętym trupem pod słońcem, choć muszę pędzić. Bo póki jestem, to nieprawda, że „nie mam czasu”. Właśnie mam czas. To, że jestem, znaczy właśnie, że mam czas. I jeszcze trochę tego czasu będę miał. Więc nie mów, że czasu nie masz, bo to tak jakbyś umarł. To po śmierci nie będziesz miał już czasu, ani trochę. Ale teraz właśnie go masz i rozporządzasz nim. Więc odwiedź swą starą, schorowaną matkę, która chętnie wierzy w to, że naprawdę nie masz czasu, i chętnie nie wierzy w to, że tyle innych rzeczy jest dla ciebie ważniejszych (…)
Człowiek jest wolny. Człowiek sam decyduje o tym, czy „ma czas” czy „nie ma czasu”, czy ma czas dla swych najbliższych czy nie ma dla nich czasu. Sam decyduje, czy ma czas dla tych, którzy go potrzebują, czy nie ma dla nich czasu. Cóż to za prymitywny determinizm kryje się za owym wyznaniem: nie mam czasu, nie mogę. Przecież to kłamstwo. Przecież to nie w wyniku jakiejś przyrodniczej konieczności nie mam czasu dla własnej matki. Nie, nie. To w wyniku mego wolnego wyboru nie mam tego czasu, to ja sam decyduję o tym, że oto „nie mam, Mamo, czasu”, a ściślej – i po cichu – że „nie mam czasu dla ciebie”.
Pisanie bloga, siedzenie na Facebooku, Instagramie itp. zawsze były i będą dla mnie przyjemnym dodatkiem, ale nigdy nie zastąpią mi autentycznych spotkań z rodziną i przyjaciółmi. I głęboko wierzę, że utrzymanie tych relacji to kwintesencja szczęśliwego życia, dlatego warto „poświęcać temu swój czas”. Tak więc, moi drodzy, życzę Wam, abyście „znaleźli czas”, a raczej potrafili dokonać właściwego wyboru, na co ten „czas” przeznaczyć. Jego zapas jest przecież ograniczony – nasze życie jest krótkie 😉
A gdybyście jednak „mieli trochę czasu” i chcieli przeczytać większość artykułu Jacka Filka, zapraszam tutaj.
